Przekaż 1,5% podatku na
Dolnośląską Fundację Alzheimerowską - KRS 0000553404
Dolnośląska Fundacja Alzheimerowska organizuje konferencje i szkolenia dla profesjonalistów
w zakresie diagnostyki i terapii chorób otępiennych.
Szczegółowy program szkoleń
21 września 2024 r. - Diagnostyka przesiewowa chorób otępiennych (8h)
-
Cele diagnostyki przesiewowej, wprowadzenie do praktycznego wykorzystania narzędzi przesiewowych
-
MMSE
-
Testy rysowania zegara
-
MOCA i KTSP
-
Narzędzia diagnostyki różnicowej - CLOX i FAB
-
Krótkie metody – AD8 i Mini-COG
19 października 2024 r. - Diagnoza neuropsychologiczna w otępieniu i łagodnych zaburzeniach poznawczych (8h)
-
Specyfika diagnozy neuropsychologicznej procesów otępiennych
-
Rola wywiadu i obserwacji
-
Praktyczne metody oceny neuropsychologicznej przydatne w diagnostyce otępień
-
Profile dysfunkcji poznawczych w otępieniu
-
Specyfika diagnozy łagodnych zaburzeniach poznawczych
-
Praktyczne aspekty opinii neuropsychologicznej
16 listopada 2024 r. - Diagnostyka różnicowa zespołów otępiennych (8h)
-
Rodzaje chorób otępiennych
-
Specyfika diagnozy różnicowej
-
Różnicowanie wariantów choroby Alzheimera
-
Otępienie w chorobie Alzheimera a inne typy chorób neurozwyrodnieniowych
-
Rzadkie otępienia
dr n. med. Anna Barczak
Neuropsycholog, specjalista psychologii klinicznej
Od 2001 roku zajmuje się neuropsychologiczną diagnostyką chorób neurozwyrodnieniowych w Oddziale Alzheimerowskim Szpitala MSWiA w Warszawie. Pracuje również na stanowisku adiunkta w Zespole Kliniczno-Badawczym Chorób Zwyrodnieniowych CUN Instytutu Medycyny Doświadczalnej i Klinicznej Polskiej Akademii Nauk w Warszawie, pod kierownictwem prof. Marii Barcikowskiej.Od czerwca 2019 roku jest Wiceprzewodniczącą Polskiego Towarzystwa Alzheimerowskiego. Jej głównym obszarem zainteresowań jest choroba Alzheimera, blisko współpracuje z zespołem neurologów, psychiatrów, psychoterapeutów oraz genetyków i neuroradiologów.
Jest współautorką ponad 50 publikacji, w tym również rekomendacji rozpoznawania i leczenia otępienia IGERO Polskiego Towarzystwa Alzheimerowskiego. Czynnie uczestniczy w międzynarodowych i krajowych konferencjach poświęconych chorobom otępiennym.
Zajmuje się szkoleniem lekarzy i psychologów w zakresie diagnostyki neuropsychologicznej chorób otępiennych, prowadzi zajęcia dydaktyczne dla studentów English Division Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, szkoli psychologów w ramach specjalizacji klinicznej, pełniąc również funkcje kierownika specjalizacji. Członek Polskiego Towarzystwa Alzheimerowskiego, współpracuje z Warszawskim Stowarzyszeniem Alzheimerowskim. Jest członkiem rady naukowej czasopisma „Aktualności Neurologiczne” oraz rady naukowej programu „Kawa i zdrowie”.
Istnieje możliwość uczestnictwa w pojedynczych szkoleniach, jak i w całym cyklu. Koszt jednego szkolenia wynosi 490 zł.
Każde szkolenie trwa 8 godzin dydaktycznych.
SZKOLENIA ODBĘDĄ SIĘ TYLKO ON-LINE.
Program Szkolenia
Prowadzący: dr hab. n. społ. Dariusz Wieczorek, specjalista psychologii klinicznej
18 godzin dydaktycznych, szkolenie on-line
Szkolenie przeznaczone jest dla osób zainteresowanych neuropsychologią kliniczną, które pragną rozszerzyć swoją wiedzę z zakresu anatomii funkcjonalnej układu nerwowego.
Podstawą doboru materiału do szkolenia są te aspekty wiedzy neuroanatomicznej, które w procesie kształcenia się neuropsychologa i w jego późniejszej pracy klinicznej znajdują praktyczne i realne zastosowanie. Informacje, które będą przekazane podczas szkolenia wybrano tak, aby ułatwiały rozumienie neuroanatomicznego tła typowych zespołów zaburzeń funkcji poznawczych, oraz pozwalały na pełniejsze i bardziej kompetentne wykorzystywanie informacji zawartej w dokumentacji medycznej, zwłaszcza w wynikach badań neuroobrazowych. Mają ułatwić zarówno zrozumienie teorii neuropsychologicznej, jak i proces tworzenia hipotez diagnostycznych i planowania badania neuropsychologicznego, na podstawie informacji medycznych i wiedzy z zakresu lokalizacja-funkcja. Wybrane treści dobierano też z uwagi na znaczenie dla zrozumienia natury zmian mózgowych w schorzeniach układu nerwowego, ze szczególnym uwzględnieniem tych, w których leczeniu bierze udział neuropsycholog. Nazewnictwo przekazane zostanie w języku polskim, łacińskim i angielskim, pozwalając osobom, które odbędą szkolenie rozwiązać problemy z rozumieniem treści literatury obcojęzycznej zawierającej tę terminologię. Szkolenie zawierać będzie bogaty materiał prezentacyjny, ukazujący opisywane struktury w rozmaitych kontekstach przestrzennych, co ułatwi późniejsze bezpośrednie korzystanie z danych wizualnych uzyskiwanych z różnych rodzajów neuroobrazowania i innych badań mózgu w trakcie analizy historii choroby pacjenta.
Termin szkolenia:
13-14 stycznia 2024 r.
Tematy omawiane na zajęciach:
1. Podstawowe pojęcia opisujące struktury i relacje przestrzenne w mózgowiu
2. Wprowadzenie do wiedzy o mózgu człowieka
2.1. Mózg człowieka a mózgi zwierząt
2.2. Zmiany obrazu mózgu i towarzyszące im zmiany behawioralne w antropogenezie (Temat opcjonalny: szersze omówienie w nagranej części wykładu w materiałach, lub on-line jeśli starczy czasu).
2.3. Wybrane zagadnienia dotyczące rozwoju mózgu w ontogenezie
2.3.1. Główne mechanizmy rozwoju mózgu
2.3.2. Główne fazy rozwoju mózgu w okresie płodowym – przykładowe następstwa zaburzeń rozwojowych w każdej z faz
2.4. Obserwacja wybranych aspektów rozwoju mózgu po urodzeniu
2.4.1. Zmiany zachodzące w okresie dzieciństwa i młodości. Kolejność mielinizacji struktur mózgu
2.4.2. Neurogeneza i zmiany w mózgu w wieku dojrzałym
2.4.3. Plastyczność mózgu w obliczu zmian środowiska wewnętrzego i zewnętrznego
2.4.4. Zmiany w wieku starszym
3. Ogólna topografia mózgowia, główne podziały
3.1. Podział rozwojowy (ontogenetyczny): kresomózgowie, międzymózgowie, śródmózgowie, tyłomózgowie, rdzeniomózgowie
3.2. Podział kliniczny: półkule mózgu, móżdżek, pień mózgu, śródmózgowie, most, rdzeń przedłużony
3.3. Podział funkcjonalny układu nerwowego: układ nerwowy somatyczny i autonomiczny
4. Charakterystyka głównych struktur mózgu
4.1. Opony mózgowe
4.2. Komory mózgowe i krążenie płynu mózgowo-rdzeniowego
4.3. Makroskopowa budowa mózgu a mechanizmy obrzęku mózgu i zaburzenia krążenia płynu mózgowo rdzeniowego
4.4. Lokalizacja i nazewnictwo wybranych bruzd i zakrętów na powierzchni kory
4.5. Trzy bloki funkcjonalne mózgu
4.5.1. Blok regulujący pobudzenie kory i stan czuwania
4.5.2. Blok odbierający, przetwarzający i przechowujący informacje.
4.5.3. Blok programujący, regulujący i kontrolujący złożone funkcje psychiczne.
4.6. Podział na struktury pierwszorzędowe, drugorzędowe i okolice kojarzeniowe
4.6.1. Budowa warstwowa kory.
4.6.2. Różnice pomiędzy okolicami pierwszorzędowymi, drugorzędowymi i trzeciorzędowymi
4.6.3. Lokalizacja głównych okolic pierwszorzędowych, drugorzędowych i trzeciorzędowych
4.7. Ogólne zasady tworzenia mózgowej reprezentacji otoczenia i własnego ciała
4.8. Istota biała półkul
4.9. Drogi kojarzeniowe wewnątrzpółkulowe, międzypółkulowe i włókna projekcyjne
4.10. Zwoje podstawy - układ pozapiramidowy i jego główne funkcje
4.11. Międzymózgowie
4.11.1. Wzgórze, jądra wzgórza i ich główne funkcje. Obszary projekcji jąder wzgórza
4.11.2. Podwzgórze i jego główne funkcje
4.12. Układ limbiczny
4.12.1. Ciało migdałowate, lokalizacja, struktura, połączenia z innymi strukturami mózgu, wpływ na czynności podwzgórza
4.12.2. Inne struktury układu limbicznego
4.13. Funkcjonalne połączenia hipokampa i innych struktur związanych z pamięcią
4.14. Główne struktury śródmózgowia i ich funkcje
4.15. Móżdżek – wybrane aspekty budowy i funkcji najważniejszych struktur
4.16. Rdzeń przedłużony i nerwy czaszkowe (znaczenie dla czynności percepcyjnych i komunikacji słownej)
4.17. Układ siatkowaty pnia mózgu
4.18. Główne systemy neurotransmisji: lokalizacja, obszar oddziaływania zaburzenia poszczególnych układów
4.18.1. Układ dopaminergiczny
4.18.2. Układ cholinergiczny
4.18.3. Układ noradrenergiczny
4.18.4. Układ serotoninergiczny
4.18.5. Układ GABA-ergiczny
5. Unaczynienie mózgowia.
5.1. Lokalizacja i obszary unaczynienia głównych tętnic mózgowych
5.2. Połączenia głównych tętnic mózgowych
5.3. Znaczenie topografii unaczynienia mózgu dla zrozumienia mechanizmów zaburzeń funkcji poznawczych
w chorobach naczyniowych
6. Asymetria strukturalna mózgu i różnice budowy wynikające z płci
6.1. Asymetria strukturalna i asymetria czynnościowa
6.2. Związki budowy mózgu z organizacją funkcji poznawczych
7. Główne podsystemy percepcyjne i motoryczne w mózgu
7.1. Mózgowa organizacja czynności percepcyjnych
7.1.1. Organizacja procesów widzenia i percepcji wzrokowej
7.1.2. Organizacja słuchu i percepcji słuchowej
7.1.3. Mózgowa organizacja czucia
7.1.4. Organizacja węchu i smaku
7.2. Mózgowa organizacja procesów motorycznych
Program Szkolenia
Prowadzący: dr hab. n. społ. Dariusz Wieczorek, specjalista psychologii klinicznej
12 godzin dydaktycznych, szkolenie on-line
Pacjenci wymagający konsultacji neuropsychologa to nie tylko osoby leczone na oddziałach neurologii, rehabilitacji czy traumatologii. Wiele dziedzin medycyny zajmuje się schorzeniami, mającymi w swoim obrazie klinicznym zaburzenia funkcji poznawczych.
Neuropsychologia medyczna, jako jedna z najbardziej intensywnie rozwijających się dziedzin współczesnej neuropsychologii, zajmuje się analizą wpływu chorób somatycznych oraz sposobów ich leczenia na wtórne dysfunkcje mózgu. Celem zajęć jest ukazanie mechanizmów powstawania dysfunkcji neuropsychologicznych w wybranych chorobach somatycznych oraz wzorców zaburzeń w wybranych schorzeniach. Psycholog zatrudniony w szpitalu, czy też pracujący ambulatoryjnie ma niejednokrotnie do czynienia z pacjentami z takimi schorzeniami. Kurs ten ma za zadanie przekazanie uporządkowanej wiedzy ułatwiającej planowanie diagnostyki i interwencji terapeutycznych u takich chorych.
Tematy omawiane na zajęciach:
-
Biologiczne podstawy wpływu dysfunkcji somatycznych na mózg
-
Rozpoznawanie łagodnych zaburzeń poznawczych w chorobach somatycznych
-
Neuropsychologiczne następstwa zaburzeń hormonalnych, w tym m. in:
- zaburzenia funkcji przytarczyc i tarczycy,
- zespół i choroba Cushinga
- choroba Addisona
- zaburzenia czynności trzustki
-
Cukrzyca typu I i II skutki stanów niedocukrzenia i hiperglikemii
-
Problemy neuropsychologiczne w praktyce kardiologicznej i kardiochirurgicznej
- zespoły amnestyczne po zatrzymaniach krążenia
- wpływ krążenia pozaustrojowego na funkcje poznawcze
- wpływ przewlekłej niewydolności serca na funkcje poznawcze
-
Neuropsychologiczne następstwa chorób układu oddechowego (w tym: COPD, astma)
-
Neuropsychologiczne aspekty transplantacji (na przykładzie transplantacji płuc)
-
Neuropsychologiczne następstwa chorób wątroby
-
Zaburzenia poznawcze u osób poddawanych leczeniu onkologicznemu
-
Zaburzenia poznawcze i otępienie u osób z HIV/AIDS
-
Analiza wybranych przypadków
-
Temat opcjonalny, jeśli starczy czasu: Majaczeniowe zespoły pooperacyjne, jako problem diagnozy neuropsychologicznej.
UWAGA! Szkolenie odbędzie się wyłącznie w wersji on-line, na platformie ZOOM.
Program Szkolenia
Celem kursu jest powiązanie wiedzy teoretycznej dotyczącej zaburzeń funkcji wykonawczych z praktyką neuropsychologiczną. Prezentowane podczas wykładu stanowiska teoretyczne, wyselekcjonowano pod kątem ich użyteczności i łatwości implementacji w warunkach pracy klinicznej. Metody oceny funkcji wykonawczych zostaną omówione w sposób ukazujący ich przydatność do wnioskowania o zachowaniach pacjentów w życiu codziennym przy jednoczesnym ukazaniu ich podstaw teoretycznych. Wykład, poza poszerzoną wiedzą dotyczą natury funkcji wykonawczych oraz ich zaburzeń, obejmuje też zagadnienia terapii pacjentów z dysfunkcjami wykonawczymi.
Tematyka zajęć:
1. Geneza pojęcia „funkcje wykonawcze”.
2. Funkcje wykonawcze uwagi filogenetyczne, antropogenetyczne i ontogenetyczne
3. Zespół dysfunkcji wykonawczych a zespół czołowy, związki lokalizacja-funkcja w obrębie płatów czołowych
-
Zarys historii badań funkcji wykonawczych
-
Wybrane modele funkcji wykonawczych
4. Metody diagnozy funkcji wykonawczych (omówione zostaną: podstawy teoretyczne, główne wskaźniki i ich związek z zachowaniami pozatestowymi):
-
ocena funkcji abstrakcyjnych a w tym: myślenia pojęciowego, wnioskowania, zdolności kategoryzacji i elastyczności poznawczej (Test Kategorii, Test Sortowania Kart z Wisconsin-WCST, test Sortowania z D-KEFS, Brixton Test, Podobieństwa z WAIS-R)
-
ocena planowania (testy wież- Tower of London, Tower of Hanoi, Tower of Toronto, test wieży z D-KEFS)
-
ocena efektywności przeszukiwania zasobów i kreatywności (próby fluencji słownej, Test Fluencji Figuralnej Ruffa, próby poznawczej estymacji)
-
ocena kontroli poznawczej i zdolności hamowania (test Stroopa, testy wież, próby go/no-go, próby konfliktowe)
-
ocena funkcji powiązanych z funkcjami wykonawczymi (badania pamięci operacyjnej i uwagi)
-
ocena przesiewowa (Frontal Assessment Battery, INECO Frontal Screening, CLOX), wybrane próby o charakterze eksperymentu klinicznego
5. Funkcjonowanie poznawcze a stan emocjonalny w zaburzeniach funkcji wykonawczych.
6. Problemy definicyjne – porównanie różnych ujęć teoretycznych odnoszących się do funkcji wykonawczych
7. Warianty dysfunkcji wykonawczych, przykłady klasyfikacji
8. Obraz kliniczny zaburzeń funkcji wykonawczych w wybranych schorzeniach mózgu.
9. Możliwości i ograniczenia terapii funkcji wykonawczych
-
diagnostyka na potrzeby terapii i zasady kwalifikacji pacjentów
-
przegląd metod terapeutycznych i praktyczne uwagi dotyczące ich zastosowania
10. Opcjonalnie: analiza przypadków klinicznych z praktyki prowadzącego (w zakresie zależnym od możliwości czasowych).
Program Szkolenia
Tematyka zajęć:
W toku zajęć omówione zostaną wyniki badań neuropsychologicznych, w schorzeniach takich jak zaburzenia nastroju, choroba afektywna dwubiegunowa i schizofrenia, a także w wybranych schorzeniach nerwicowych i zaburzeniach osobowości. Na tej podstawie wskazane zostaną główne obszary badania neuropsychologicznego u pacjenta z zaburzeniami psychicznymi oraz ich potencjalne znaczenie dla wyboru podejmowanych wobec pacjenta działań terapeutycznych. Na koniec ukazane zostaną rozmaite formy interwencji terapeutycznych, wynikające z wiedzy o mózgowej organizacji procesów poznawczych i emocjonalnych u tych chorych.
-
Główne obszary badań neuropsychologii zaburzeń psychicznych: procesy uwagi, uczenia się i pamięci, funkcji wykonawczych, kontroli impulsów i emocji, problemy dyskursu, percepcji emocji, poznania społecznego, tworzenia teorii umysłu.
2. Neuropsychologiczne aspekty schizofrenii.
-
Wczesne oceny funkcji poznawczych w schizofrenii
-
Czy w schizofrenii mamy do czynienia ze znaczącym deficytem funkcji poznawczych?
-
Związki funkcji poznawczych i kompetencji społecznych w schizofrenii
-
Profil zaburzeń funkcji poznawczych w schizofrenii
-
Zaburzenia uwagi
-
Pamięć operacyjna w schizofrenii
-
Procesy uczenia się w schizofrenii
-
Funkcje wykonawcze
-
Poznanie społeczne
-
Zaburzenia funkcji językowych
-
Badania neuroobrazowe w schizofrenii
3. Choroba afektywna dwubiegunowa - obraz czynności poznawczych
-
Ustalenia dotyczące pacjentów pediatrycznych i młodzieżowych
-
Zaburzenia poznawcze a faza i przebieg choroby
-
Badania neuroobrazowe w chorobie afektywnej dwubiegunowej
4. Funkcje poznawcze w wybranych zaburzeniach nerwicowych i zaburzeniach osobowości.
-
Badania funkcji poznawczych i pacjentów z osobowością borderline
-
Badania neuroobrazowe chorych z osobowością borderline
-
Osobowość schizotypowa - badania funkcji poznawczych
5. Badania funkcji poznawczych w zaburzeniach obsesyjno-kompulsyjnych.
6. Zaburzenia nerwicowe a sprawność funkcji poznawczych.
7. Schorzenia przebiegające z głębokim obniżeniem nastroju w świetle badań neuropsychologicznych.
8. Depresja a pamięć
9. Objawy chorób psychicznych a objawy uszkodzenia mózgu - czy podobieństwo objawów oznacza podobny mechanizm zaburzeń (schizofazje, zaburzenia pamięci, zaburzenia percepcyjne - agnozje a omamy i halucynacje, adynamia i inne zaburzenia napędu).
10. Neuropsychologiczne i neurofizjologiczne interwencje w leczeniu chorych z zaburzeniami psychotycznymi lub nerwicowymi
-
Interwencje oparte o przezczaszkową stymulację magnetyczną
-
Interwencje oparte o treningi funkcji poznawczych.
11. Badania neuropsychologiczne u chorych, u których podjęto neurochirurgiczną interwencję w chorobie psychicznej
12. Tematy opcjonalne: zaburzenia czynnościowe, agrawacja i symulacja w badaniu neuropsychologicznym.
dr hab. n. społ. Dariusz Wieczorek
Specjalista psychologii klinicznej, neuropsycholog. Od ponad 30 lat związany z Katedrą i Kliniką Rehabilitacji GUMed. Autor lub współautor ponad 75 pełnotekstowych publikacji naukowych, jednej monografii oraz ponad 30 doniesień zjazdowych z zakresu neuropsychologii człowieka dorosłego, a wcześniej neuropsychologii dziecka i psychologii klinicznej. Dorobek naukowy obejmuje prace, które ukazały się w czasopismach krajowych oraz prace w czasopismach zagranicznych (cytowania: 477 wg Researchgate). Zainteresowania badawcze w ostatnich latach dotyczyły pomijania stronnego, choroby Parkinsona, zespołów otępiennych w przebiegu choroby Parkinsona, wcześniejsze zaś prace dotyczyły diagnostyki neuropsychologicznej, neuropsychologii medycznej dziecka. W pracy klinicznej zajmuje się od początku diagnostyką neuropsychologiczną dla potrzeb rehabilitacji oraz terapią zaburzeń funkcji poznawczych u pacjentów po uszkodzeniach ośrodkowego układu nerwowego. Jego doświadczenia praktyczne obejmują też konsultacje neuropsychologiczne w niemal wszystkich klinikach GUMed. Jako dydaktyk – poza wykładami w Gdańskim Uniwersytecie Medycznym – współpracuje też z USWPS i Uniwersytetem Gdańskim. Współpracował m.in. z Warszawskim Uniwersytetem Medycznym, Uniwersytetem Medycznym w Łodzi, Uniwersytetem im. A. Mickiewicza w Poznaniu, Akademią Pedagogiki Specjalnej w Warszawie. Główne obszary pracy dydaktycznej to: metodologia badań neuropsychologicznych, diagnostyka neuropsychologiczna, rehabilitacja neuropsychologiczna, neuropsychologia medyczna, neuropsychologiczne następstwa chorób psychicznych, okołoporodowe i postnatalne uszkodzenia mózgu u dzieci.
Program Szkoleń
Neuropsycholog konsultujący pacjentów w wielospecjalistycznym szpitalu spotyka się z problemami, klinicznymi, które są następstwem schorzeń układu nerwowego, lub też schorzeń, których przyczyna leży poza układem nerwowych, lecz efektem ich jest uszkodzenie mózgu. Wykład zorganizowany jest wokół rozpoznań medycznych populacji pacjentów kierowanej do neuropsychologa. Celem zajęć jest wskazanie najczęstszych problemów klinicznych w tych grupach chorych, omówienie najważniejszych obszarów diagnozy neuropsychologicznej u tych pacjentów a tam gdzie to możliwe, opis istniejących form pomocy.
Treść zajęć:
- Zaburzenia funkcji poznawczych i problem zmian osobowości w stwardnieniu rozsianym.
- Zaburzenia funkcji poznawczych i emocjonalnych w chorobie Wilsona.
- Neuropsychologiczne następstwa urazów czaszkowo-mózgowych.
- Neuropsychologiczne korelaty padaczki, ze szczególnym uwzględnieniem idiopatycznej padaczki skroniowej.
- Neuropsychologiczny obraz następstw bakteryjnych i wirusowych infekcji w obrębie mózgowia.
- Zespół Korsakowa, tzw. „encefalopatia Wernickego" i neuropsychologiczne następstwa nadużywania alkoholu.
- Obraz kliniczny pacjentów, u których doszło do niedotlenienia w obrębie ośrodkowego układu nerwowego.
- Ekspozycja na wybrane substancje toksyczne a funkcje poznawcze i emocjonalne.
- Neuropsychologiczne konsekwencje udarów mózgu.
- Wybrane schorzenia móżdżku i ich neuropsychologiczny obraz, problem tzw. kognitywnych funkcji móżdżku.
- Zaburzenia funkcji poznawczych w przypadkach wodogłowia.
- Obraz kliniczny i najczęstsze następstwa tętniaków naczyń mózgowych, innych malformacji naczyniowych oraz następstw ich leczenia.
- Psychopatologia guzów mózgu i neuropsychologiczne następstwa różnych form ich leczenia.
Temat opcjonalny:
- Neuropsychologiczne następstwa leczenia schorzeń motorycznych i psychicznych metodami ablacji lub elektrostymulacji.
Program szkoleń
Tematy:
-
Główne założenia i warianty diagnozy neuropsychologicznej
Neuropsychologia jako nauka o związkach mózg-zachowanie: w jaki sposób wpływa to na proces diagnostyczny?
Podejście kliniczno-eksperymentalne, podejście psychometryczne oraz inne warianty metodologiczne diagnozy neuropsychologicznej: co każde z tych podejść daje diagnoście?
Warianty diagnozy neuropsychologicznej ze szczególnym uwzględnieniem diagnozy na potrzeby terapii.
Przebieg wnioskowania diagnostycznego: problem, hipotezy, wyniki, interpretacja i wskazania w neuropsychologii.
Czynniki decydujące o kolejności badania poszczególnych domen poznawczych/emocjonalnych.
Główne składowe diagnozy na potrzeby terapii a formułowanie jej celów.
2. Diagnoza zaburzeń mowy i funkcji pokrewnych na potrzeby rehabilitacji.
W jaki sposób rozwój teorii zaburzeń mowy wpływa na konstrukcję procesu diagnostycznego (podejście oparte o ideę syndromu/zespołu zaburzeń i podejście nawiązujące do neuropsychologii poznawczej).
Główne obszary oceny zaburzeń funkcji językowych, metody diagnostyczne (mowa spontaniczna, rozumienie, powtarzanie, nazywanie, badania leksji i grafii).
Segmenty organizacji procesów językowych (fonologicznych, leksykalnych, semantycznych i syntaktycznych oraz analiza dyskursu).
Główne aspekty badania zaburzeń mowy na potrzeby terapii. Diagnoza, a wybór metody pracy terapeutycznej.
Analiza zaburzeń czytania i pisma a przykładowe metody terapeutyczne.
3. Ukierunkowana na terapię diagnoza zaburzeń gnozji i zaburzeń przestrzennych.
Warianty zaburzeń gnozji.
Przykłady analizy objawów prowadzące do sformułowania programu terapeutycznego w zaburzeniach gnozji wzrokowej.
Pomijanie stronne (PS) i główne warianty zespołu PS.
Diagnostyka struktury objawów PS (przykładowe metody) oraz uwarunkowane badaniem rekomendacje terapeutyczne.
4. Diagnoza czynności pamięci na potrzeby rehabilitacji.
Główne warianty zaburzeń pamięci w schorzeniach innych niż otępienie.
Problem doboru pacjentów do istniejących form terapii.
Przykładowe metody oceny pamięci a diagnoza na potrzeby terapii.
Ograniczenia terapii pamięci w ogniskowych uszkodzeniach mózgu – znaczenie diagnozy.
Przykładowe formy pracy terapeutycznej zależne od diagnozy struktury i nasilenia zaburzeń pamięci.
5. Zaburzenia funkcji wykonawczych: możliwości i ograniczenia terapii a proces diagnostyczny.
Główne składowe funkcji wykonawczych. Wybrane modele zaburzeń funkcji wykonawczych.
Znaczenie najpopularniejszych metod badania różnych aspektów funkcji wykonawczych dla zachowań w życiu codziennym.
Ograniczenia metod terapii funkcji wykonawczych.
Diagnoza kwalifikująca pacjenta do różnych form terapii.
Główne formy terapii u pacjentów z zaburzeniami funkcji wykonawczych
6. Metodologia oceny efektywności procesu terapeutycznego. Ocena skuteczności jako składowa terapii
(temat opcjonalny zależny od pozostałego, dostępnego czasu).
"Zastosowanie skali Addenbrooke’s Cognitive Examination III (ACE-III)
praktyce klinicznej"
prowadzące: dr hab. n. o zdr. Emilia Sitek, prof. GUMed oraz mgr Marta Kuklińska.
Zakres tematyczny:
1. Pierwsza część szkolenie obejęła prezentację skali Addenbrooke’s Cognitive Examination-III (ACE-III) w zakresie sposobu jej przeprowadzania, ćwiczenia w ocenie odpowiedzi i interpretacji wyników.
2. W drugiej części szkolenia zaprezentowane były profile wykonania testu ACE-III przez pacjentów z chorobami otępiennymi oraz zaburzeniami psychicznymi.
Prowadzące szkolenie współtworzyły polskojęzyczną wersję narzędzia.
Program szkolenia:
-
Przeprowadzanie skali ACE-III i ocena odpowiedzi pacjenta – ćwiczenia praktyczne.
-
Interpretacja ilościowa oraz jakościowa wyników testu ACE-III.
-
ACE-III na tle innych metod przesiewowej oceny funkcji poznawczych.
-
Zastosowanie skali ACE-III we wstępnej diagnostyce różnicowej zespołów otępiennych - możliwości i ograniczenia.
-
Profile ACE-III w wybranych chorobach neurozwyrodnieniowych i chorobach psychicznych.
dr hab. n. o zdr. Emilia Sitek, prof. GUMed
specjalista psychologii klinicznej, neuropsycholog. Zajmuje się diagnozą i terapią neuropsychologiczną pacjentów z uogólnionymi oraz ogniskowymi uszkodzeniami OUN. Od roku 2008 pracuje w Oddziale Neurologii Szpitala Św. Wojciecha, Copernicus Podmiot Leczniczy sp. z o.o. w Gdańsku oraz w Zakładzie Pielęgniarstwa Neurologiczno-Psychiatrycznego Wydziału Nauk o Zdrowiu z IMMiT Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego (GUMed) w zespole prof. Jarosława Sławka. W listopadzie 2014 ukończyła z wyróżnieniem studia podyplomowe Applied Neuropsychology na University of Glasgow (kierownik studiów: Prof. Jonathan Evans).
Odbyła krótkie staże kliniczne w Cerebral Function Unit w Greater Manchester Neuroscience Center u prof. Julie Snowden w latach 2011-2014. Odbyła również 6-tygodniowy staż w ośrodku rehabilitacji neuropsychologicznej, założonym przez prof. Barbarę Wilson: Oliver Zangwill Center w Ely, UK.
Na co dzień zajmuje się głównie diagnozą pacjentów z chorobami neurozwyrodnieniowymi, m.in. chorobami Alzheimera, Parkinsona i Huntingtona oraz zespołami otępiennymi ze spektrum zwyrodnień czołowo-skroniowych. Jej zainteresowania badawcze i kliniczne koncentrują się wokół zaburzeń językowych i świadomości objawów w chorobach neurozwyrodnieniowych. W ostatnich latach zajmowała się głównie afazją pierwotną postępującą. W swojej pracy kładzie nacisk na współpracę z rodziną pacjenta.
Prowadzi zajęcia dydaktyczne na GUMed z zakresu neuropsychologii, m.in. na studiach jednolitych magisterskich Psychologia zdrowia oraz studiach podyplomowych Psychologia kliniczna. Szkolenia i warsztaty z zakresu neuropsychologii prowadzi od roku 2010 (m.in. szkolenia w ramach Pracowni Pomocy Psychologicznej dla Dzieci, Młodzieży i Rodzin w Sopocie a następnie Sopockiego Centrum Terapii Poznawczo-behawioralnej Michał Kuchczyński, warsztaty i kursy organizowane podczas konferencji neurologicznych i logopedycznych). W ramach pracy naukowej i dydaktycznej współpracuje również z Instytutem Logopedii Uniwersytetu Gdańskiego.
Autorka ponad 100 publikacji naukowych, głównie z pogranicza neuropsychologii, neurologii i neurologopedii. Współautorka monografii pt. Choroba Alzheimera. Zaburzenia komunikacji językowej.
mgr Marta Kuklińska
Psycholog, która swoją wiedzę specjalistyczną z psychologii klinicznej w dziedzinie neuropsychologii zdobywała kończąc specjalizację pod kierunkiem dr hab. Dariusza Wieczorka. Jest współautorką kilku publikacji naukowych o tematyce psychiatrycznej oraz z kręgu chorób neurodegeneracyjnych. Do jej zainteresowań należą zagadnienia otępienia czołowo-skroniowego oraz aspekty neuropsychologiczne chorób psychiatrycznych. Od 2005 roku pracuje z osobami starszymi cierpiącymi z powodu chorób psychicznych i otępiennych. Początkowo pracowała na Oddziale Psychogeriatrycznym Wojewódzkiego Szpitala dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w Świeciu. Od 2006 roku pracuje w Oddziale Psychogeriatrycznym Szpitala dla Nerwowo i Psychicznie Chorych oraz w Poradni Zdrowia Psychicznego przy NZOZ Medyk w Starogardzie Gdańskim, gdzie zajmuje się głównie diagnostyką neuropsychologiczną. Od niedawna zajmuje się także dydaktyką, prowadząc zajęcia fakultatywne na Gdańskim Uniwersytecie Medycznym i współprowadząc szkolenia z praktycznego zastosowania przesiewowych metod oceny funkcji poznawczych.
Program Szkolenia
1. Plastyczność neuropoznawcza
2. Rodzaje interwencji poznawczych: treningi funkcji poznawczych, stymulacja poznawcza, rehabilitacja poznawcza – wraz z ich przykładami
3. Możliwości i ograniczenia w stosowaniu poszczególnych interwencji poznawczych w zależności od nasilenia zaburzeń poznawczych
4. Efektywność poszczególnych rodzajów interwencji poznawczych w świetle wyników badań i metaanaliz
dr Ludmiła Zając-Lamparska, prof. uczelni
neuropsycholog, gerontopsycholog
Pracuje na stanowisku profesora uczelni na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy. Kieruje Pracownią Badań nad Starzeniem się Poznawczym. Jest Sekretarzem Zarządu European Cognitive Ageing Society oraz członkinią Zarządu Polskiego Stowarzyszenia Psychologii Rozwoju Człowieka.
Głównym obszarem jej zainteresowań są interwencje poznawcze i ich efektywność wśród osób starszych o różnym poziomie funkcjonowania poznawczego oraz neuroplastyczność i zjawisko kompensacyjnej aktywność mózgu osób starszych. Zajmuje się też pomyślnym starzeniem się, metodami pomiaru funkcji poznawczych oraz metodami analizy statystycznej danych ilościowych. Jest autorką i współautorką ponad 60 publikacji naukowych, aktywną uczestniczką licznych międzynarodowych i krajowych konferencji naukowych.
Pełni rolę kierownika, koordynatora, badacza, a także opiekuna naukowego w projektach Narodowego Centrum Nauki, Narodowego Centrum Badań i Rozwoju oraz Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Realizuje zajęcia z zakresu poznawczego starzenia i metod wspierania funkcjonowania poznawczego osób starszych się w ramach magisterskich studiów psychologicznych na Uniwersytecie Kazimierza Wielkiego oraz Uniwersytecie SWPS, a także na studiach podyplomowych z zakresu psychogeriatrii na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika. Prowadzi też szkolenia dotyczące zaburzeń otępiennych i możliwości usprawniania poznawczego cierpiących na te zaburzenia we współpracy z Regionalnym Ośrodkiem Polityki Społecznej w Toruniu.
Terapia zaburzeń komunikacji słownej w chorobach otępiennych
-
Przegląd metod interwencji ukierunkowanych na poprawę sprawności językowych i kompetencji komunikacyjnej w chorobach otępiennych.
-
Podstawowe zasady terapii funkcji językowych w chorobach otępiennych.
-
Metody usprawniania kompetencji komunikacyjnej i podtrzymywania sprawności językowych w chorobie Alzheimera:
-
metody terapii pośredniej (w relacji: terapeuta – opiekun chorego rodzinny/ zawodowy)
-
metody terapii bezpośredniej (w relacji terapeuta – pacjent
4. Terapia funkcji językowych w afazji pierwotnej postępującej.
-
metody pracy ukierunkowane na poprawę sprawności komunikacyjnej
-
metody pracy ukierunkowane na poprawę kompetencji syntaktycznej
-
metody pracy ukierunkowane na poprawę kompetencji fonologicznej
-
metody pracy ukierunkowane na poprawę kompetencji semantycznej
dr hab. n. hum. Aneta Domagała, prof. UMCS
Językoznawca i logopeda. Pracuje w Katedrze Logopedii i Językoznawstwa Stosowanego Uniwersytetu Marii Curie‑Skłodowskiej w Lublinie. Jej głównym przedmiotem zainteresowania są zaburzenia komunikacji językowej
w chorobie Alzheimera, w aspekcie teoretycznym i praktycznym.
Autorka monografii „Zachowania językowe w demencji. Struktura wypowiedzi w chorobie Alzheimera” (2007) i „Narracja i jej zaburzenia w otępieniu alzheimerowskim” (2015), których postawą były badania empiryczne w zakresie komunikacji językowej zrealizowane z udziałem pacjentów z wiodących placówek specjalistycznych ukierunkowanych na pomoc osobom z chorobą Alzheimera i chorobami pokrewnymi w Polsce. Autorka poradnika zawodowego „Choroba Alzheimera – komunikacja z chorym” (2007, 2008) oraz zeszytów ćwiczeń „Teraz i dawniej” (2007 – przygotowanych wraz z psychologiem, dr E. Długosz-Mazur), będących wynikiem projektów zrealizowanych we współpracy UMCS z Lubelskim Stowarzyszeniem Alzheimerowskim, mających na celu wsparcie osób z otępieniem i ich rodzin. Od 19 lat jest członkiem Zarządu Lubelskiego Stowarzyszenia Alzheimerowskiego.
Ceni współpracę interdyscyplinarną, wraz z dr hab. E. Sitek przygotowała monografię „Choroba Alzheimera. Zaburzenia komunikacji językowej” (2018).
Ogółem opublikowała ponad 160 prac naukowych poświęconych różnym aspektom komunikacji ustnej i pisemnej. Obecnie prowadzi zajęcia dydaktyczne na UMCS dla studentów kierunku logopedia z audiologią, z zakresu językoznawstwa (fonologii i fonetyki) i patologii mowy.
1. Neuropsychologia w psychiatrii
1. Zaburzenia poznawcze w psychiatrii
2. Specyfika diagnozy neuropsychologicznej w oddziale psychiatrycznym
3. Specyfika diagnozy neuropsychologicznej w poradni zdrowia psychicznego
4. Metody diagnozy neuropsychologicznej stosowane w psychiatrii
5. Współpraca neuropsychologa z psychiatrą
2. Neuropsychologia w neurologii
-
Zaburzenia poznawcze w chorobach neurologicznych
-
Specyfika diagnozy neuropsychologicznej w oddziale neurologicznym
-
Ambulatoryjna diagnostyka neuropsychologiczna w neurologii
-
Metody diagnozy neuropsychologicznej stosowane w neurologii
-
Współpraca neuropsychologa z neurologiem
Program Szkolenia
1. Wywiad z opiekunem jako podstawowa metoda diagnozy otępień.
2. Wykorzystanie skal Clinical Dementia Rating (CDR) do funkcjonalnej diagnozy otępienia.
3. Inne kwestionariusze wywiadu z opiekunem.
4. Formułowanie opisu badania neuropsychologicznego.
5. Udzielanie informacji zwrotnych o wynikach badania pacjentom i opiekunom.
Program Szkolenia
-
Definicja i modele funkcji wykonawczych
-
Metody oceny – skale przesiewowe, kwestionariusze
-
Metody oceny - narzędzia, testy
-
Przejawy zaburzeń funkcji wykonawczych
-
Dysfunkcje wykonawcze w otępieniach
W kwietniu 2018 roku odbywały się Wrocławskie Dni Alzheimerowskie. Udało nam się zgromadzić krajowe i zagraniczne autorytety z dziedziny chorób neurozwyrodnieniowych.
Konferencja zgromadziła 170 słuchaczy.
W październiku 2017 r. zorganizowaliśmy szkolenie Łagodne zaburzenia poznawcze w praktyce klinicznej. Naszymi gośćmi były dr hab. n. o zdr. Emilia Sitek oraz dr n. med. Anna Barczak.
